امروز بالاخره اسم این وبلاگ عوض شد. خوشحالم با  روز اومدن شهدا به شهرمون مصادف شد.
دلم می خواد این وبلاگ رو پربار تر کنم. گرچه وقتم از این به بعد شلوغ تر میشه. به دلیل کارهای دانشگاه و درسم.

از حدود 2 هفته پیش به تعطیل کردنش فکر می کردم. واقعا تا مرز بستنش رفتم. اما الان فکر می کنم باید ادامه بدم. حتی با همه ی وقت کمی که ممکنه داشته باشم. چرا که شاید اینجا هم یه خاکریز کوچکی باشه تا بتونم به وسیله ی اون از اعتقادات و دین و انقلابم دفاع کنم. و شاید بتونم کمی حرفهامو بزنم و سبک بشم. شاید بتونم خاطراتی رو ثبت کنم که چند سال بعد برام ارزشمند بشه. شاید بتونم دوستان خوبی از این طریق پیدا کنم که تا حالا هم همینجوری بوده. شاید بتونم به وسیله ی این وبلاگ به کسی کمک کنم تو مشکلش که خدا رو شکر تا الان خدا این توفیق رو بهم داده و دعا می کنم ازم نگیره.

بهر حال! من هنوز توی این وبنوشته از قاب نگاه خودم به دنیا، حوادث و اتفاقات ، زندگی ، آدمها و... نگاه می کنم و امید دارم نگاهم اونقدر بلند بشه تا مثل نقطه افق ، به آسمون برسه.